Ruch Rastafari: historia i obyczaje



Ruch Rastafari/Rasta, jest to ruch duchowy który narodził się w latach 30-tych na Jamajce. Jego wyznawcy uważają Haile Selassiego, cesarza Etiopii za reinkarnację Jezusa lub też jako Boga Ojca. Członkowie Ruchu Rastafari są znani jako Rastafarianie. Ruch jest nazywany również rastafarianizmem, ale termin ten jest uważany za uwłaczający i obraźliwy przez Rasta, którzy nie uznają "izmów" (co widzą jako typowy element "kultury babilonu").

Nazwa Rastafari pochodzi z Ras Tafari, pre-elekcyjnego tytuły Haile Selassie I, kompozycji Amharskich słów Ras ("głowa", szlachecki tytuł w Etiopii), i pre-elekcyjnego imienia Tafari. Ruch Rastafari wyróżnia wiara, iż Haile Selassie, były i ostatni cesarz Etiopii, jest kolejnym wcieleniem Boga chrześcijańskiego, zwany Jah. Większość Rasta uważa go za Jah Rastafari, który jest drugim wcieleniem na ziemi Jezusa Chrystusa, lecz część widzi go po prostu jako wybrańca Jah/mesjasza. Wiele elementów kultury rastafariańskiej pochodzi z Jamajki, kraju z naciskiem kultury chrześcijańskiej, gdzie większość mieszkańców to potomkowie czarnych afrykańskich niewolników. Jednym z składników ruchu Rasta jest użycie konopi, i odrzucanie zachodniego społeczeństwa, zwanego Babilonem. Wierzy się również w powrót do Afryki (jako Syjonu), do pierwotnej kolebki ludzkości.

Na początku ruch obejmował głównie wołania o repatriacje dzieci niewolników do Afryki. Obecnie jednak część Rastafarian uznaje powrót do korzeni, reprezentowanych poprzez Afrykę, która jest kolebką całej ludzkości i chce się powrócić w sposób "duchowy". Rasta stara się trzymać z dala od zachodniego świata.

Wśród członków Ruchu popularna jest osoba Marcusa Garveya, który był Jamajskim publicystą, i zwolennikiem wyzwolenia się czarnych ludzi z mentalnej niewoli. Często jest uważany za proroka. W języku Rasta występują grzecznościowe zwroty, takie jak Prince czy Empress/Princess, które świadczą o szacunku do siebie i własnej osoby.

Rastafari nie jest odgórnie zorganizowanym ruchem czy religią. Większość z nich nie traktuje tego jako religii, lecz jako drogę życia. Wielu Rasta nie zgłasza swej przynależności do żądnego wyznania, chociaż niektórzy silnie identyfikują się z niektórymi domami Rastafari - najbardziej widoczne to Nyabinghi, Bobo Ashanti, 12 Plemion Izraela i Orthodox.

Dziś świadomość, poglądy i styl życia Rastafari rozprzestrzeniły się na większość świata, głównie poprzez muzykę reggae, szczególnie ważny był sukces jamajskiego wokalisty, Boba Marleya. W 2001 roku podczas spisu jamajskiej ludności, 24.020 osób (mniej niż 1% populacji) określiło siebie jako rastafarian. Inne źródła szacują, że w 2000 roku stanowili oni 5% ludności Jamajki. Ciężko ustalić ilość rastafarian na wyspie ze względu na ich niechętne kontakty z systemem. Nie przypuszcza się by żyło tam ich więcej niż 100 tysięcy.

Rastafarianie to monoteiści, wielbią Boga którego nazywają Jah (czyt. dża). Rasta widzą Boga w postaci Trójcy Świętej, to znaczy Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ich interpretacja zakłada, że Jah, w postaci ducha świętego żyje w człowieku, i z tego powodu często nazywają siebie "Ja i ja". Ponadto "ja i ja", zamiast "my", określą się tak aby podkreślić równość wszystkich ludzi i to, że Jah jest w każdym z nich.

Wierzenia Rasta podkreślają znaczenia nazwy Haile Selassie, co oznaczy "moc trójcy" - imię nadane Ras Tafari po swoim chrzcie, a później przyjęta jako część jego panowania 2 listopada 1930 roku, podczas koronacji w Etiopskim Kościele Prawosławnym. Haile Selassie I był Cesarzem Etiopii 1930/74. Rastafarianie utrzymują, że zaprowadzi sprawiedliwość na świecie i doprowadzi do stworzenia doskonałego świata, zwanego Syjonem. Syjon byłby rajem dla Rastafarian. Święty Syjon jest przedstawiany jako Nowe Jeruzalem.

Wielu Rasta uważa, iż Biblia przepowiada nadejście Haile Selassiego od Księgi Rodzaju ("Bóg stworzył człowieka na swój obraz" do Księgi Objawienia/Apokalipsy ("Nie płacz! Zwyciężył lew z pokolenia Judy, korzeń Dawidowy, i może otworzyć księgę, i zerwać siedem jej pieczęci"). Podczas koronacji Selassie otrzymał tytuły "Król Królów", "Pan Panów", "Wybraniec Boży", "Zwycięzki Lew z Pokolenia Judy Autor Ludzkości", to tylko niektóre z 38 tytułów jakie otrzymał Selassie. Uzyskał również uznanie ze strony różnych chrześcijańskich i muzułmańskich przywódców i duchownych za pracę na rzecz światowego pokoju i braterstwa ludzkości. To jeden z powodów dla których ma być uważany za Boga wcielonego, Rastafarianie spoglądają na niego również jako na "Jego Cesarski Majestat) i Jah Rastafari.

Zgodnie z tradycją. Selassie był 225 w nieprzerwonej Etiopskiej linni monarchów z dynastii Salomona. Mówi się, że ta dynastia została założona w X wieku przez Menelika I, syna biblijnego króla Salomona i Królowej Makedy, Królowej Saby, która odwiedziła Salomona w Izraelu. Uważa się, że Królowa Saby zaszła w ciążę z Królem Salomonem i poczęła dziecko. Od tego czasu Etiopczycy należą do Izraelitów. Beta Izrael, czarni Żydzi żyli w Etiopii od wieków, odłączeni od reszty judaizmu przez cały okres istnienia, dało to impuls Rastafarionom do twierdzenia, iż Etiopia jest Syjonem.

Rzekoma śmierć Haile Selassiego jest tematem debaty w Rastafari. Niektórzy sądzą, że jest to częściowe spełnienie proroctwa z "Królestwa Mesjańskiego". znajdującego się w apokaliptycznej Drugiej Księdze Ezdrasza. Niektórzy uważają, że zgłoszona w 1975 roku śmierć była mistyfikacją. Stwierdzono również, że wstąpił do klasztora i wróci do uwolnienia swoich zwolenników. Jest również teoria, iż dostąpił on wniebowstąpienia. Niezależnie od wszystkiego zdecydowana większość Rasta nie uznaje śmierci Cesarza.

Dla Rastafari Haile Selassie jest Bogiem, a dla nich królem. Widzą go jako godnego czci, i są dumni z wielkiej godności jakią zaprezentował przed światową prasą w obecności reprezentantów wielu państw Babilonu, zwłaszcza z jego przemówień dla Ligii Narodów, a następnie dla ONZ. Był pierwszym tak szanowanym na arenie międzynarodowej afrykańskich monarchą. Na początku Rasta uznawali, iż czarni ludzie powinni być lojalni tylko monarsze z Afryki, a siebie w istocie postrzegali jako obywateli Etiopii, nie zaś podległych Królowej Anglii. Jako obywatele Etiopii zawsze byli wierni Cesarzowi i poświęcali się dla jego bandery, reprezentującej dynastie Salomona przed komunistycznym przewrotem.

Akceptacja Jezusa jako Qedamawi Haile Selassie jest uznane przez większość Rasta, tak samo jak wiara, iż jego nauki zostały skorumpowane i wypaczone przez społeczeństwo zachodu, w przenośni zwane Babilonem.

Rasta uważają, że społeczeństwo zachodu jest zniewolone mentalnie, kolonialne i rasistowskie.

Rasta utrzymują, że Syjon (czyli Afryka, w szczególności Etiopia) jest ziemią, jaką obiecał im Jah. Aby to osiągnąć odrzucają społeczeństwo zachodu, zwane "Babilonem", które postrzegają jako całkowicie zepsute z powodu materialności i chciwości. Babilon jest postrzegany jako będący w buncie przeciwko "Prawowitemu władcy ziemi"(Jah) od czasów biblijnego króla Nimroda.

Rasta twierdzą, iż to oni są prawdziwym Izraelitami. Wykazują oni związki między Etiopią a Izraelem. Wskazują tytuł Lwa Judy, a ich celem jest repatriacja na do góry Syjon, za którą uważają Afrykę.

Wielu Rasta uważa, iż życie jest wieczne, zaś wybrańcy będą żyć wiecznie w swych obecnych ciałach. Jest to powszechnie nazywane "wiecznym życiem". Rasta twierdzą,że ich życie już nigdy nie będzie mieć końca. Zdecydowanie odrzucają oni, że w niebie można znaleźć się jedynie po śmierci, i uważają, że zbawienie można osiągnąć już podczas cielesnego życia.

Rasta uważają, iż w Afryce i Etiopii położony jest Syjon i Raj. Uważają, że zdominowany przez białych Babilon prześladował czarnych i poniżał. Nadal mają oni żal o lata niewolnictwa. Mimo tego Rasta traktują wszystkich ludzi jako równych i zgodnie z nauczaniem Haile Selassiego szanują wszystkie rasy.

Wiara rozwinęła się wśród biednych Jamajczyków, uciśnionych w Jamajce która była kolonią Brytyjską. Marcus Garvey był orędownikiem ruchu "Back To Africa", twierdził, iż czarni ludzie powinni móc powrócić do swojej ojczyzny w Afryce.

W październiku 1963 roku Haile Selassie wydał oświadczenie przed ONZ (użyte w napisanym przez Carltona Barreta i Boba Marleya utworze "War"). Brzmiało ono następująco:
"Ostatniego maja, w Addis Abebie, zwołałem osiedzenie szefów państw, stanów i rządów afrykańskich. W trzy dni, 32 narody reprezentowana na konferencji, wykazały światu, że kiedy wola i determinacja istnieją, narody i ludzie z różnych środowisk mogą i będą pracować razem. W jedności do osiągnięcia wspólnych celów i zapewnienia nam równości i braterstwa, o które zabiegamy. W kwestii dyskryminacji rasowej, Addis Ababa Conference ustaliła, iż póki filozofia, która wywyższa jedną rasę, a inną poniża, nie zostanie ostatecznie i permanentnie skompromitowana i porzucona, póki nie będzie już obywateli pierwszej czy drugiej kategorii jakiejkolwiek narodowości, kiedy kolor skóry człowieka nie będzie miał większego znaczenia niźli kolor jego oczu i kiedy podstawowe prawa człowieka będą jednakowo gwarantowane dla wszystkich bez względu na rasę; dopóki ten dzień nie nastąpi, marzenie o światowym pokoju i światowym poczuciu obywatelstwa oraz o rządach światowej moralności nie pozostanie niczym więcej jak krótkotrwałą ułudą, tropioną, ale nigdy nie osiągniętą."

Ruch Rastafari został zapoczątkowany przez Leonarda "Gong" Percibala Howella około 1932 roku. Leonard Howell był mistykiem Jamajskim, urodzonym w górach Clarendon, na Jamajce w 1898 roku. Opuścił on wyspę jakoi młody człowiek podróżując po całym świecie. Po powrocie na wyspę ze Stanów Zjednoczonych Ameryki w dniu 17 listopada 1932 roku. Po powrocie na Jamajkę, był zbulwersowany niskim standardem życia niewolników afrykańskich, którzy byli zwolnieni z przymusowych prac na plantacjach. Większość była biedna, bez grosza i bez majątku i po setkach lat okupacji brytyjskiej i hiszpańskiej cierpieli z głodu i chorób. Rządzący Brytyjczycy nie chcieli pomóc niewolnikom i honoraria dla lekarzy były zdecydowanie wyższe niż większość ludności wyspy mogła sobie pozwolić. Pomimo, że oficjalnie byli wolni od niewolnictwa, wielu czarnych Jamajczyków pozostało bez opcji do pracy, zaś w pracach do których poprzednie przeznaczeni byli niewolnicy otrzymywali oni bardz niskie wynagrodzenie. Kolonializm pozostawił ludzi z zaniżoną samooceną i własnym wizerunkie. Ich znajomość korzenii ich przodków w Afryce została zatracona przez setki lat niewoli. Leonard Howell uważał za swe zadanie odbudować uszkodzone osobowści mężczyzn i kobiet, swych braci i sióstr. Napisał książkę "The Promised Key", z opisanymi wierzeniami Rastafari, której większość egzemplarzy została później spalona przez policję gdy niszczono jego komunę, Pinnacle.

Przyglądał się koronacji cesarza Haile Selassiego i cesarzowej Menen w Etiopii, 2 listopada 1930 roku, i wiedział co to oznaczało dla wszystkich Afrykanów.

Leonard Howell rozpoczął przepowiadać i głosić koronację Jego Cesarskiego Majestatu na ulicy by podniesc na duchu zniewolonych czarnych ludzi od Kingston do parafii St. Thomas. Był bardzo popularny, miał piekarnię, posiadał również umiejętności lecznicze. Był sądzony za bunt w St Thomas na Jamajce. Mówił przeciwko władzy korony i władzom kolonialnym. Mówił przeciwko krzywdom wyrządzonym przez władze kolonialną na Jamajce wobec mężczyzn, kobiet i dzieci w Afryce, sprzedanych na Jamajkę i zniewolonych przez setki lat. Wezwał do Międzynarodowego zbawienia wszystkich narodów na ziemi podczas gdy odbywał się jego sąd. Howell został uznany za winnego i skazany na dwa lata więzienia. Gdy powracał, Rastafarianie wywołali bunt na własnej ziemi, gdy byli zaatakowani przez policję i chrześcijański lud zachęcany przez plantatorów i ich akolitów. Pare dni później ludzie wrócili do Kingston i Leonard P Howell wrócił do Kingston, gdzie kupił starą i opuszczoną posiadłośc kolonialną w Pinnacle. Tam Ruch Rastafari się rozwijał, zaś ludzie byli samowystarczalni. Jednakże osada ciągle przeżywała naloty policji, której musiała płacić haracz za istnienie. Celem policji było tępienie i niszczenie ruchu Rastafariańskiego. Osada została ostatecznie zniszczona w 1951 roku.

Kebra Nagast, epopeja narodowa Etiopii i święte pismo Etiopskiego Kościoła Prawosławnego jest również bardzo ważna dla Rastafarian. Księga szczegółowo opisuje relacje między królem Salomonem a Królową Saby.

Są dwa rodzaje ceremonii Rasta: Rezonacje i "Groundation".

Rezonacje jest to proste zdarzenie podczas którego Rastafarianie się zbierają i palą konopie (ganje), omawiając różne sprawy. Osoba uhonorowana przed zapaleniem ganji wymawia zdanie wcześniej, i ganja przechodzi zgodnie z ruchem wskazówek zegara, z wyjątkiem na czas wojny, gdy jest przekazywana w lewo. Jest używana do połączenia się z Jah. Mimo tego, rezonacje są obchodzone różnie, a ich głównym celem jest dyskusja i omówienie różnych ważnych dla Rasta spraw.

Groundation lub binghi, jest to święty dzień. Nazwa Binghi pochodzi od Nyabinghi. Kiedy to Rasta poświęcają ten czas na świętowanie i grę na bębnach, tzw Nyabinghi. Ceremonie te cechuje dużo śpiewu, tańca, ucztowania i palenia ganji. Mogą trwać nawet kilka dni.

Niektóre ważne daty kiedy groundations może mieć miejsce:
7 stycznia - Prawosławne Boże Narodzenie Etiopii
25 marca - dzień urodzin cesarzowej Menen
21 kwietnia - rocznica wizyty Haile Selassie do Jamajki. Znany również jako Dzień Grounation.
25 maja - Dzień Wyzwolenia Afryki
16 czerwca - urodziny Leonard P. Howell (założyciel)
23 lipca - urodziny cesarza Haile Selassie
17 sierpnia - urodziny Marcus Garvey
11 września - Etiopski Nowy Rok
2 listopada - koronacja Haile Selassie

Generalnie, Rasta twierdzą, że ich własne ciała są prawdziwym kościołem i świątynią Boga, a więc nie widzą potrzeby uczęszczania do fizycznych kościołów i budynków. Jednak niektórzy Rasta stworzyli świątynie, które są duchowymi centrami i miejscami spotkań dla międzynarodowej społeczności Rastafari.

Istnieją trzy główne domy w dzisiejszym Rastafari: Nyabinghi, Bobo Ashanti i 12 Plemion Izraela. Wszyscy zgadzają się co do podstawowych zasad boskiego statusu Haile Selassie i jego znaczenia dla ludzkości. Wielu Rasta nie należy do żadnego z domów.

Wszystkie domy przeprowadzają swe ceremonie w nieco inny sposób i mają lekko zróżnicowane tradycje. Wśród Rasta nie ma podziałów i wszyscy Rasta mimo wszystko uważają się za jeden naród.

Nyahbinghi
Najstarszy odłam rasta, którego nazwa pochodzi od imiona królowej Nyahbinghi, rządzącej Ugandą w XIX wieku i walczącej przeciwko kolonialistom. Członkowie N. głoszą kult cesarza Haile Selassie oraz zajmują się repatriacją do Etiopii, będącej według nich kolebką wszystkich czarnych braci. Etiopia ma dla nich ogromne znaczenie, i jej flaga składająca się z 3 kolorów rasta, jest przedstawiana na wszystkich ich symbolach. Stosują oni starożytne biblijne zasady. Nie jedzą świni, nie stosują narkotyków. Nyabinghi uważają ciało za świątynię Boga i nie stosują przemocy. Ruch jest nadzorowany poprzez Rade Starszych.

12 Plemion Izraela – odłam rastafarian, powstały w 1968 roku, którego założycielem był dr Vernon „Prorok Gad” Carrington. Propagował on wśród rasta zasadę czytania jednego rozdziału Pisma dziennie. Uważają Haile Selassiego za Boga, bądź też powtórnie przybyłego Jezusa. 12 Plemion Izraela ma wielu białych członków. Dom posiada również wielu członków na całym świecie. Członkiem tego odłamu był Bob Marley i wielu muzyków reggae. Ich kalendarz rozpoczyna się w kwietniu. Przypisują oni jedno plemię Izraela każdemu z miesięcy. Plemiona te pochodzą od imion 12 synów Rubena, Symeona, Lewiego, Judy, Issachara, Zebulona, Dana, Naftaliego, Gada, Aszera, Józefa i Beniamina.

Bobo Ashanti - Uważają oni że większość niewolników zabranych na Jamajkę pochodziło z plemienia Ashanti, dzikiego afrykańskiego plemienia z Kumasi w Ghanie, którego oni są potomkami. Ruch Bobo Ashanti założony został przez księcia Emmanuela Charlesa Edwardsa na Jamajce około roku 1950. Sam książę uważany był za proroka, podobnie jak Marcus Garvey. Bobo uważają że konieczna jest repatriacja wszystkich czarnych do Afryki. Uważają też że powinni oni otrzymać odszkodowania za niewolnictwo.
Członkowie tego odłamu często nazywani są jako Bobo Dreads. Mają dość odmienny ubiór: długie szaty i bardzo ciasno zawinięte turbany. Ich komuna ma własną odrębną konstytucję, a oni sami mają dość oryginalny styl życia który ściśle odnosi się do Starotestamentowego Żydowskiego Prawa Mojżeszowego, i obchodzą szabas od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę, nie pracując w tym okresie. Podczas szabatu nie wolno pracować oraz unika się spożywania soli i oleju.
Ciekawostką jest fakt, że chociaż większość Rasta uważa Jego Cesarski Majestat Haile Selassie I za Wiecznie Żywego Boga, to u Bobo Ashanti stanowi On zaledwie część Trójcy Świętej, wraz z Marcusem Garvey' em i Księciem Emmanuel' em.
Należy tez wspomnieć, że Bobo Dreadzi ukazują trzy kolory w odwrotnej kolejności, niż większość Rastafarian, tj. czerwony, złoty, zielony, ponieważ uważają, że krew nie łączy się z Ziemią.
Są oni bardzo bliscy prawa żydowskiego, włącznie ze świętowaniem szabasu od piątkowego wieczoru do końca soboty, i przestrzegania praw co do kontaktu z kobietami w zależności od ich menstruacji. Żyją odseparowani od Jamajskiego społeczeństwa. Ich społeczność żyje również w różnych krajach Afryki, w tym w Etiopii i RPA.

The Howellites, Howellici była to pierwsza Rastafariańska grupa, osób które podążały za nauką Howella. Żyli w Pinnacle, które było dobrze prosperującym i samowystarczalnym społeczeństwem. Byli oni nieustannie nękani, bici, zamykani do więzień a ich mienie było kradzione przez władze kolonialne. Działo się tak, iż Rasta dążyli do samowystarczalności. Leonard Howell był więziony i wysyłany do szpitala psychiatrycznego Bellvue ponad 50 razy. Była to strategia kolonialnego rządu, która miała prowadzić do niszczenia ruchu Rastafari. Pinnacle posiadało dużo pieniędzy. Howellici byli bardzo łagodnymi i kochającymi ludźmi. Do pewnego czasu nie nosili oni dredloków. Pinnacle nabył Leonard Percival Howell wraz ze swą żoną Teneth Bent Howell wykorzystując wszystkie swoje oszczędności w tym ich biżuterii i pieniędzy z piekarnii Howella. Pinnacle zostałe najechane przez siły kolonialne spalone i zniszczone w 1956 rok. Pan Howell nadal był prześladowany przez siły rządowe.

Lew Judy jest ważnym symbolem Rastafarian z kilku powodów. Lew widniał na fladze Cesarskiej Etiopii, używany za czasów Haile Selassiego. Ponadto tytuł Mo`a Anbesa Ze'imnegede Yihuda/Zwycięzki Lew z Pokolenia Judy stosowany był do Etiopskich Cesarzy od niepamiętnych czasów. Uważa się, że Menelik I, syn króla Salomona (ok. 980 pne) zapoczątkował tamtą dynastię.

Rastafari zazwyczaj uważają, iż standatdowe przekłady Biblii wprowadzają zmiany, i były edytowane na rzecz struktury władzy. Wielu Rasta uważa, iż połowa Biblijnej historii nie został nigdy powiedziana. Rastafarianie widzą utracone pół Biblii w swej własnej kulturze, a reprezentowane poprzez Arkę Przymierza miejsce ich mądrości znajduje się w Etiopii.

Dla Rastafarian palenie marihuany, powszechnie określanej jako ziele, ganja, kaya, sensimilla, jest aktem duchowym, często towarzyszy czytaniu Biblii. Uznają je za sakrament który oczyszcza ciało i umysł, leczy duszę, zawyża świadomość, ułatwia spokój i przynosi przyjemność, zbliża człowieka więc do Jah. Często palą zioło ze względu na Jah. Cannabis pozostaje nielegalne na Jamajce i w więskszości świata. Prawo to nie jest uznawane przez Rastafarian z całego świata. Większość z nich uważa ziele za część swojej kultury. Ziele jest często określane jak uzdrowienie narodów.

Migracja wielu tysięcy hinduistów i muzułmanów z Indii Brytyjskich na Karaiby w XX wieku wniosła w kulture Jamajki wiele elementów. Wielu naukowców wskazuje, że Indo-karaibskie pochodzenie sakramentu ganja, wynika z migracji Indyjskich pracowników na wyspę. "Duża skala użycia ganji na Jamajce datowana jest od przyjazdu na wyspę Indyjczyków". Dredowi mistycy Jata, zwani sadhu lub Sufi Qalandars i Derwisi palą marihuanę zarówno z fajek chillum jak i z łupin kokosa orzechowego. Część niewolników którzy zostali przywiezieni na Jamajkę byli to właśnie ci Indyjscy mistycy. Nadal wśród pracowitej ludności takie osoby uważane są za "dredfull". Uważani są za świętych mężów. Ganja wciąż jest szeroko wykorzystywana do przełamywania różnych społecznych tendencji i presji. Stosuje się ją również w celu wywołania euforii oraz do tańców związanych z bębnieniem.

Dla Rasta nielegalność Ganji jest dowodem na to, że Rastafari jest prześladowane. Nie dziwi ich to jednak, gdyż wiedzą, iż Babilon nie chce by ludzie mogli lepiej wszystko postrzegać, jak to się dzieje pod wpływem ganji.

Utrzymują, iż palenia ganji ma aprobatę w Biblii. Znajdują na to cytaty w Biblii takie jak "I rzekł Bóg: Oto dałem wam wszelkie ziele polne które jest na powierzchni ziemi i wszelkie drzewo na którym jest owoc drzewa polnego; to powinno być dla cieie mięsem". Przypowieści Salomona "Lepszy jest obiad z jarzyny w którym jest miłość, niż pokarm z wołu w którym jest nienawiść".

Wedle niektórych Rasta i innych uczonych, etymologia słowa "cannabis" pochodzi od podobnych języków Bliskiego Wschodu, może wywodzić się od ziemi Kanaanu. I może wywodzić się od hebrajskiego "ganeh bosm", które jest jednym z zioł, które Bóg nakazał Mojżeszowi umieścić w jego świętym olejku namaszczającym. Mówi się również, że Ganja wyrosła na grobie Salomona.

Kultura Rastafari nie zachęca do politycznego zaangażowania. We wczesnym okresie ruchu Rastafarianie nie głosowali z zasady. Ras Sam Brown założył Suffering People's Party i wystartował w wyborach w 1962 roku, zdobywając nieco więcej niż 100 głosów. Podczas kampanii wyborczej w 1972 roku, lider "People's National Party", Michael Manley, używał laski która była nazywana "Rod of Correction", i udało mu się ją zdobyć od Haile Selassiego, w bezpośrednim odwołaniu do wartości Rastafari. Pomogło mu to wygrać wybory, mimo, iż przez starszyzne Rasta został określony fałszywym prorokiem.

Podczas słynnego koncertu One Love Peace Concert 22 kwietnia 1978, Peter Tosh powiedział do publiczności, w tym dygnitarzy politycznych, iż żąda dekryminalizacji marihuany. Uczynił to podczas gdy palił Spliffa, co jest zabronione na Jamajce. Na samym koncercie Bob Marley doprowadził ówczesnego premiera Michaela Manleya i lidera opozycji Edwarda Seagę na scenę, i zrobiono im słynne zdjęcie podczas gdy trzymali rękę w symbolicznym geście pokoju, co stało się podczas bardzo gwałtownej kampanii wyborczej.

W 1996 roku, Rastafarianie dostali status przy Organizacji Narodów Zjednoczonych.

"On, Wszechmogący uczył nas, że wszyscy ludzie są równi bez względu na swoją płeć, pochodzenie czy plemię. On uczył nas, że każdy kto będzie szukał będzie mógł go znaleźć."

Rasta uważają, iż w oczach Jah wszyscy ludzie zasługują na równe traktowanie i szacunek. Zarówno Król Alpha jak i Królowa Omega są świecącymi przykładami Rasta braci i Sióstr. Rasta starają się ich naśladować i uważają siebie za godnych szacunku i godności. Wierzy się, że wszyscy ludzie są równi bo wszyscy są dziećmi Jah.

 Jednakże jeśli chodzi o zachowania seksualne to zdaniem Rasta zasługują na wielką dezaprobatę  zachowania homoseksualne i ci ludzie nie są z reguły mile widziani wśród Rasta. Na całej Jamajce istnieje spora dezaprobata dla homoseksualizmu. Stara się korzystać tam z bardziej tradycyjnych wartości. Rasta są przeciwni aktywistom LGBT i przyznaniu praw dla homoseksualistów. Szczególnie takie poglądy są widoczne u Bobo Ashanti.

Loki wywodzą się z tradycji nazarejskiej pochodzącej ze starożytnego Izraela, a także z Indyjskiej tradycji sadhu. Uważa się, iż Rasta zaczęli robić sobie loki a przełomie lat 40-ych i 50-ych, aczkolwiek już wcześniej widywano "blackheart mana", tj. Rastamana w dredach. Ci ludzie żyli w buszu na odludziach, przeważnie wedle praw natury. Byli szanowani ze względu na swą ogromną wiedzę, znajomość roślin, a także uważano, iż potrafią kontaktować się z Jah. Część społeczeństwa jednak się ich bała i traktowała jako ludzi opętanych. "Blackheart manem" straszono dzieci. Loki nosił również Biblijny Samson. Mimo to nie trzeba mieć loków by być Rasta.

Wazna jest dla Rasta również dieta I-Tal. Wśród Rasta słowa I-które w wymowie Jamajskiej brzmi również tak jak high jest słowem oznaczającym pierwiastek Boży. Tak więc jest wszędzie. Wszystko co I jest dobre. Stąd też dieta I-Tal. Istnieją zwroty jak Irie (I-ree), co oznacza po prostu fajnie, a także wiele więcej. Język Rasta jest bardzo świadomy i Rasta nie używają pewnych słów mających negatywny wydźwięk a innym nadają specjalne znaczenie. Np, zamiast Opressors używają zwrotu Downpressors, aby podkreślić, iż Opression nie ciągnie w górę tylko do dołu. Tak więc prawidłowo powinno być Downpression. Rasta uważa, że słoiwo jest ciałem więc uważa z ich wymową.

Tak Polscy Rasta mówią o I-Tal:

"Jah Rastafari objawia pełnie swojej mocy poprzez diete. Dlatego Rasta je Ital. Kochamy warzywa i owoce jako, że są częścią stworzenia Jah, częścią Ja i Ja. Przybliżają one do człowieka moc Jah i blogosławią naszym ciałom. Dlatego Rasta je Ital.

Nie potrzebujemy chemii w naszym jedzeniu, powinno być naturalne i jak najczystsze. Kultywujemy używanie roślin jak czosnek, mięta, imbir czy ganja. Jedzenie jest więc naszą medycyną. Medytacje nad spliffem fajką Ganji pozwalają widzieć więcej i otwierają trzecie oko. Poza tym jest niezliczona ilość roślin które wspierają nasze ciało i dycha, dodając im energii. Dlatego Ja i Ja jem je wszystkie ciesząc się, że moge być częścią Królestwa Jah.

Ital jest to droga życia i opiera się na dobieraniu zdrowej i świadomej kuchni. Każdy Rasta stosuje I-Tal tak jak uważa, duch powinien wiedzieć czego potrzebuje. Różne sakralne zioła rosną w naturze i wszędzie jest ich pełno. Kultywacja roślin daje życie Ja i Ja, używanie chemicznych leków i tabletek zabija. Tabletka zamiast wzmacniać organizm zakrywa objawy, co tylko odsuwa chorobę na później, by mogła wrócić mocniejsza. Nie potrzebuje lekarstw dlatego, że zioła leczą mnie ze wszystkiego. Nie wierze kłamstwom babilonu, że potrzebne są nam ich lekarstwa. Jedyne czego potrzebują ludzie to świadome jedzenie i kultywacja roślin. Nie potrzebujemy chemii, dlatego, że Jah poprzez nature zapewnia nam wszystkie instrumenty niezbędne do życia. Te energie możemy otrzymać jedynie poprzez kultywację dobrego pożywienia Jah.

Przykładowo taki czosnek ochraniał ludzi w Polsce przez całą historię. Popularny i łatwy w przechowaniu. Wzmacnia odporność, oczyszcza organizm z toksyn i pasożytów, poprawia cere i dobrze działa na zęby. W mroźne zimy to dzięki niemu ludzie mieli siły, dawniej jedzono go bardzo dużo. Wiedziano, iż jest najpotężniejszą rośliną rosnącą w tym klimacie. Uważano, że chroni przed złymi duchami i mocami. Do dziś wiele osób wierzy, że tylko źli ludzie nie lubią czosnku.

Ja i Ja nie jem mięsa. Jem jedynie ryby. Nie spożywam jednak ryb drapieżnych i żywiących się odpadami, takich jak szczupaki, rekiny, sumy, węgorze i inne. Jedzenie mięsa zwierząt jak krowy czy świnie nie jest nam potrzebne, mięso pochodzi od śmierci i my nie chcemy mieć z nią do czynienia. Interesuje nas jedynie życie. Nieczyste jest szczególnie mięso wieprzowe i wołowe, i to ich Rasta powinien się najbardziej wystrzegać. Należy również unikać soli i jakiejkolwiek chemii. Poprzez przyprawy jesteśmy w stanie osiągnąć pełnię smaku. Ufamy Jah i jego dziełu dlatego nie potrzeba nam nic poza tym. Rasta trzyma czystość. Dziękujmy więc Jah Rastafari za jego dary w postaci natury! Selassie I!"

Znakiem Rasta jest trójkolorowa flaga Etiopii. Rasta używają jej i uważają za świętą flagę. Zielony oznacza naturę, złoty złoto skradzione z Afryki (w innej interpretacji słońce), czerwony zaś krew przelaną w walce o wolność.

Tradycyjną Rastafariańską muzyką jest Nyabinghi które gra się przy ognisku podczas celebracji. Rasta zbierają się w ten sposób i grają i śpiewają by chwalić Jah. Jeśli chodzi o nagrania najwięcej Nyabinghi, aczkolwiek w nie oryginalnej, bo w studyjnej formie, nagrał Ras Michael ze swoim zespołem Sons of Negus. Ich muzyka jest ceniona na całym świecie. Nyabinghi jesty to właśnie tradycyjna muzyka Rasta.

Pierwszym naprawdę w pełni rastafariańskim utworem reggae było nagrane w 1969 Door Depp Shall Not Enter, Burning Speara. W późniejszych latach wielu muzyków reggae zostało rastafarianami, bądź też częściowo utożsamiało się z tą ideologią co spowodowało rozpropagowaniie ruchu na świecie. Najbardziej znanym muzykiem reggae był Bob Marley. Obecnie Rastafari jest utożsamiane z reggae, związki ruchu z tą muzyką są nierozerwalne.